17 december 2004

Hoi allemaal,

Het vorige verslag was geloof ik niet heel erg positief. Er is ondertussen wel wat veranderd. Ik ben een beetje gewend geraakt aan de hectiek van India en ga het zelfs leuk vinden. Hoewel leuk en mooi eigenlijk woorden zijn die je maar moeilijk kunt gebruiken voor dit land waar je ook afschuwelijke dingen ziet. Bijzonder, indrukwekkend en apart, dat zijn betere termen.

Ben ook lekker tot rust gekomen dankzij het hotel (Tourists Rest House in Agra , een absolute aanrader), een heerlijk rustige plek in het ook zeer drukke en chaotische Agra . Lekker bijkomen in de binnentuin en je kunt hier bovendien ook nog eens heerlijk eten. Wat dat betreft: over het eten kan ik niet negatief zijn. Integendeel, het is geweldig. En niet alleen omdat het goedkoop is, het is gewoon smullen. Veel vegetarisch, maar dat had ik me al voorgenomen om mijn maag ook een prettige vakantie te gunnen. Met het vlees hier weet je het maar nooit en dan kun je beter geen risico nemen. Tot nog toe zegt mijn maagje dat hij een heerlijke tijd heeft en dat is een goed teken, want volgens Anneke gaat het als het mis gaat meestal mis in de eerste 5 dagen en die heb ik allang gehad. Ook alleen maar rugzaktoeristen hier uit alle windstreken en dat is altijd leuk om ervaringen uit te wisselen.

Zaterdag naar de Taj Mahal geweest. We waren vroeg uit de veren gegaan om even na 6 uur 's ochtends in een scooter-riksja te stappen en vlak voor zonsopgang bij de Taj Mahal naar binnen te stappen. De Taj was nog wel te zien, maar op een manier die we niet verwacht hadden. De Taj zag er namelijk grijs uit tegen een grijze achtergrond. Kortom: mist, iets dat je hier niet verwacht maar dus toch wel voorkomt en die dag niet zo'n klein beetje ook. De Yamuna-rivier die op enkele meters achter de Taj Mahal stroomt was zelfs in het geheel niet meer te zien.
De mooie kleurveranderingen die de Taj tijdens de zonsopkomst ondergaat hebben we helaas dus niet kunnen zien, maar zelfs een grijze Taj Mahal tegen een grijze achtergrond is zeer indrukwekkend om te zien. Later op de ochtend brak de zon echt door en verdween de mist om plaats te maken voor een blauwe lucht. Hebben dus toch nog mooie foto's kunnen maken van een schitterende Taj Mahal tegen een mooie blauwe achtergrond. Er zijn vele pogingen gedaan om de pracht van de Taj te beschrijven. Ik begin er niet aan, ook mij zal het niet lukken. Ik kan alleen maar zeggen: gaat dat zien!!!
Niet alleen het mausoleum is prachtig, dat geldt eigenlijk voor alle gebouwen op het hele complex. Wel grappig om te vermelden is dat de symmetrie tot in het bizarre is doorgevoerd en dat zorgt voor verrassende dingen . Zo staat links van de Taj een moskee. En vanwege de symmetrie is aan de rechterkant dus exact dezelfde moskee gebouwd maar dan in spiegelbeeld. En dat heeft dus geresulteerd in een nutteloos gebouw, want het kan niet als moskee gebruikt worden omdat het dus in de verkeerde richting staat.

Na een paar uur bij de Taj te hebben doorgebracht weer een scooter-riskja opgepikt en terug naar hotel om hapje te eten. Die riksja's zijn heel apart. Je kunt je laten fietsen of per scooter-driewieler. De eerste zijn het leukste omdat je een beter uitzicht hebt, in de scooterriksja zit je tegen de zijkant van het dak aan te kijken. En omdat de fiets langzamer gaat zie je ook veel meer. Voelde me eerst behoorlijk bezwaard om me door een zwoegende jongen te laten vervoeren, maar aan de andere kant: je zorgt er wel voor dat er in ieder geval een aantal jongens zijn die een behoorlijk dagloon bij elkaar kunnen trappen. Trouwens wel schandalig dat je hier staat te onderhandelen over een verschil in prijs van 10 roepies (= 20 cent, ik herhaal 20 hele centen). Maar ja, ze beschouwen het hier als een belediging als je niet afdingt.
Als je eenmaal zit, dan weet je niet wat je meemaakt. Dan zit je dus echt midden in het verkeer, je ziet van alles en nog wat met een gigantische vaart op je afkomen, gemotoriseerd of ongemotoriseerd en je weet zeker dat je laatste seconden aan het verlopen zijn, om er weer enige seconden later achter te komen dat het ook deze keer toch net weer goed is afgelopen. Onder ongemotoriseerd versta ik dan wandelaars, fietsers, geiten, varkens, koeien, waterbuffels en een enkele kameel. Zeer apart. En dat gebeurt dan ongeveer 20 keer in een minuut. Zenuwslopend maar ik vind het geweldig om mee te maken.
De scooter-riksja is wel een stuk sneller maar ook smerig w.b. uitlaatgassen etc, vaak krijg je die midden in je gezicht. Sowieso is het hier niet gezond om te leven. Volgens mij kun je beter 10 jaar kettingroker zijn, dan hier 1 week leven in een grote stad.

Het onderhandelen/afdingen is ook een verhaal apart. Je moet goed opletten want ze proberen je op alle mogelijke manieren meer geld te laten betalen dan eigenlijk zou moeten. Dat geldt zelfs voor officiele instanties. Bij het reserveren van een treinticket moesten we 2170 roepies betalen. Dus Anneke legt 4 briefjes van 500 en 2 van 100 neer. De man zit een beetje te rommelen en geeft dan het stapeltje geld weer terug en zegt wild gebarend dat het niet genoeg is, er moet nog 500 bij. En inderdaad er zijn nu opeens maar 3 briefjes van 500. Jammer voor hem alleen, dat ik precies kon zien waar hij het 4e briefje probeerde te verstoppen, dus wij trapten er niet in. Amateurtje! Maar het is iedere keer weer een heel gedoe en niet goed voor het bloed onder je nagels.
Ik ging een keer bier kopen wat hier in Agra zeer lastig te verkrijgen is. Uiteindelijk een beershop gevonden. De man vroeg 100 roepies, ik wist dat ze ongeveer 40 moesten kosten maar toen we bij 50 waren beland vond ik het wel oke, want dat is dus nog geen euro voor een grote fles van 650ml. Maar toen hij ze ging pakken stond hij wat te friemelen. Toen ik de fles kreeg aangereikt, zag ik dat het etiket gedeeltelijk afgescheurd was. En ach, wat toevallig, precies op de plaats waar de prijs altijd op het etiket vermeld staat. Ja ja, zo gaat dat hier. Toen ik zelf een fles wilde pakken werd hij kwaad en liet dat niet toe. Waarop ik weer kwaad werd en in mijn beste Indisch zei dat hij de pot op kon. Dat verstond hij niet en dus liep ik maar gewoon weg zonder een biertje van hem gekocht te hebben. Toen ik achterom keek en zijn nog bozere gezicht zag, begreep ik dat hij die boodschap wel begrepen had. Maar weet eigenlijk niet zeker wie ik met deze actie nou het meest gestraft heb, de verkoper of mezelf....

Zaterdagmiddag naar het Rode Fort geweest, de 2e grote attractie hier in Agra . Op een andere manier bijna net zo indrukwekkend als de Taj Mahal . Zeker gezien de afmetingen. Talloze paleizen en andere gebouwen,omringd door een kilometers lange muur van 20 meter hoog en 2 meter breed.

Zondag was ook een bijzondere dag. We zijn naar Fatehpur Sikri geweest. Dat is (of liever gezegd was) een stad uit de 15e-16e eeuw gesticht door keizer Akbar. Toen hij overleed (aan gebrek aan water!) is de stad door Jan en Alleman verlaten, een spookstad achter latend. Een aantal gebouwen zijn op een fraaie manier gerestaureerd en sommige delen staan als ruine mooi te wezen. Het ligt op zo'n 40 km ten westen van Agra , zo'n anderhalf uur met de bus.
Een busrit is hier ook een heel avontuur en altijd onvoorspelbaar. Het begint al als je de bus instapt en de deplorabele toestand van de bus in ogenschouw neemt. Die komt geen 20 meter ver denk je, maar als ze eenmaal op gang gekomen zijn dan rijden ze prima. Zo lang de motor maar niet afslaat. Dat gebeurde met onze bus en tot onze grote hilariteit moesten er toen een paar sterke mannen worden verzameld om de bus aan te duwen. Waarom ik daarbij over het hoofd werd gezien, snap ik nog steeds niet.
De terugrit was nog mooier. De bussen zouden ieder half uur terug gaan naar Agra , de laatste om 18 uur. Waren  om 16.30 uur bij de bushalte, er stond er al een klaar voor vertrek. Maar wij dachten nog alle tijd te hebben voor een volgende bus, dus gingen we eerst iets drinken. Jammer dus, want alles wat er daarna nog langskwam: geen bus. Dus met 6 andere toeristen, waaronder een paar uit ons hotel aan het onderhandelen geslagen over een taxi, in dit geval een extra lange jeep. Voorin plaats voor 5 mensen, en achterin de laadbak stonden bankjes met plaats voor 6 personen. Dacht ik tenminste. Later bleek dat er best wel 12 mensen in de laadbak konden. Anneke en ik kwamen met een Italiaans meisje terecht in de laadbak, dus konden het hele avontuur van dichtbij meemaken. Er kan nu toch echt niemand meer bij zeiden we tegen elkaar, maar toen stopte de jeep weer en werd er nog iemand op de jeep getrokken. Zelfs de laadklep werd gebruikt als zit- of staanplaats. De chauffeur had een maatje achter op die klep zitten die geld ophaalde bij de mensen die onderweg instapten. Tot onze hilariteit merkten we op gegeven moment dat we hem onderweg kwijt geraakt waren. Een kwartier later werden onze lachspieren nogmaals aan het werk gezet, toen de chauffeur stopte, uitstapte en met een verbaasde blik aan ons vroeg waar zijn kameraad gebleven was.

Dinsdagnacht de trein naar Varanasi genomen. Dit was een duidelijk minder luxe trein dan degene vorige week vanuit Mumbai . Vertrok al ruim een uur te laat, wat me wel in de gelegenheid stelde om in de stationsrestauratie in Agra een vette rat de buffetkast in te zien kruipen. Gelukkig hebben we daar alleen een flesje cola gedronken en geen vleesmaaltijd genomen, want je zou haast gaan denken dat.....
Uiteindelijk kwamen we 4 uur te laat aan in Varanasi .
En Varanasi is echt heel erg wow, heel erg zeer veel bijzonder.
Varanasi is een van de heilige steden gelegen aan de Ganges. Hier komen hindoes een bad in de Ganges nemen om alle zonden van zich af te wassen. Bovendien denken ze dat als je in Varanasi sterft, de cirkel van geboorte en sterfte tot een einde komt.
Aan de Ganges liggen tientallen zg. ghats (= terrassen die uitlopen in de rivier en deze worden dus door de badderaars gebruikt om de rivier in te lopen voor een onderdompeling). Onvoorstelbaar, want de Ganges is zo verontreinigd dat het zuurstofgehalte bijna 0 is. Bovendien zie je in één blik iemand in de rivier zijn behoefte doen, anderhalve meter verderop staan ze de was te doen en daarnaast wordt dan een bad genomen, vaak vlak naast een van de vele vuilnishopen die zich ook aan de rand van het water bevinden.. En dan moet je ook nog bedenken dat er af en toe een lijk langs kan komen drijven, want behalve verbranden vertrouwen ze overleden kinderen onder de 10 jaar en zwangere vrouwen (mits overleden...) toe aan het heilige water van de Ganges.
We zijn zeer vroeg (6 uur) op pad gegaan om een boottocht op de Ganges te maken, dat is tijdens zonsopkomst het mooiste. Maar net als in Agra bij de Taj Mahal hadden we ook hier pech dat het zeer heiig was en de zonsopkomst dus lelijk in het water viel.
Een aantal van de ghats zijn burning ghats, een soort openbaar crematorium. Zolang je maar geen foto's neemt en van een afstandje toekijkt kan je als westerling hier gewoon een kijkje nemen. Vond het echt heel erg bijzonder om te zien hoe de dood hier gewoon deel uitmaakt van het leven. Niks geen ceremonie, de lijken worden op een baar aangedragen, even besprenkelt met water uit de Ganges en dan in rotten van 4 opgesteld om verbrand te worden. Op de belangrijkste burning ghat worden er per dag honderden mensen gecremeerd. De hele dag door branden er 5 a 6 brandstapels tegelijk.
In het begin is het een beetje vreemd om er naar te kijken, maar uiteindelijk vond ik het toch wel heel erg mooi. Het maakte veel indruk op me. Wat nog meer indruk maakte was dat er op een gegeven moment iemand met een klein pakketje naast ons kwam zitten. Een betere blik leerde me dat het om een kinderlijkje ging, ingepakt in lakens. Het werd vastgebonden op een grote platte steen en met een boot halverwege de Ganges opgevaren en daar aan de rivier toevertrouwd. En dat alles gebeurt dan zonder dat er een traan vloeit. Dat komt waarschijnlijk omdat vrouwen hier  niet bij mogen zijn (ook niet bij de verbrandingen). Die zitten elders in een grote groep te treuren.

Tot nog toe heeft het hele gebeuren aan de Ganges, het baden, de verbranding en alles er om heen de meeste indruk op me gemaakt. Daarom vandaag nog een keer terug geweest om het nogmaals te ervaren. Vind het echt heel erg apart. Je zou er bijna reli van worden.

We hebben nog veel meer dingen gedaan en bezocht, maar moeten zo naar onze trein naar Khajuraho , een van de mooiste bezienswaardiheden van India met talloze schitterende tempels, dus ik heb geen tijd om het daar nu over te hebben. Daarna reizen we door naar het zuiden. Het wordt de week van het reizen, want we willen de feestdagen doorbrengen bij Ge en Gemma, vrienden van Anneke die in Zuid-India een hotel runnen, gelegen in in schitterende vallei aan een mooi meer en waar je bijna geen mens tegenkomt. Krijg dan dus ook een andere kant van India te zien en kijk daar ook wel een beetje naar uit na al die drukke steden. We hebben oa een treinreis van 35 uur naar Chennai voor de boeg. Ben benieuwd hoe dat gaat worden. Ik beschouw het maar als een beetje oefenen voor de Siberie-express, want dat zit ook nog steeds in mijn hoofd om die route ooit eens te gaan betreinen.

Tot het volgende verslag,
Leon

terug