10 december 2004

Hoi,

Hier is mijn 1e verslag van de trip naar India . Of het echt een weekjournaal gaat worden, weet ik niet. Een internetcafe bezit hier vaak niet meer dan 1 pc en de kans dat die het niet doet of dat internet niet werkt is aanzienlijk.
We zijn in ieder geval veilig geland en dat was een pak van mijn hart, want met Aeroflot weet je het maar nooit. Onderweg slechts anderhalve vleugel en 2 motoren verloren, maar het veelvuldige wodka-gebruik van de piloten zorgde ervoor dat ze de kist toch zonder schrammetje in Mumbai (Bombay) aan de grond wisten te krijgen.

Dat is een vrolijke opening van deze mail, maar echt vrolijk voel ik me hier niet, want mijn 1e indruk van India is niet echt positief. Indruk van Mumbai moet ik eigenlijk zeggen, want er is in India natuurlijk meer dan Mumbai .
Natuurlijk wist ik van te voren dat aankomst in Mumbai een schok bij me teweeg zou brengen, dus je denkt je je er een beetje op in te kunnen stellen. Vergeet het maar, dit gaat alle voorstellingen te boven. Het begon met de taxirit van het vliegveld naar het hotel. Een dodenrit.
Nu dacht ik met Istanbul en Napels al wat gewend te zijn wat betreft verkeer. Maar Mumbai slaat werkelijk alles. Onze chauffeur benutte elk gaatje op de weg en als er geen gaatje te vinden was, dan maakte hij er wel een. Nooit geweten dat een auto door een gaatje van 30 cm heen kan, hier is het mogelijk. En natuurlijk gaat het rijden in Mumbai gepaard met een oorverdovend getoeter.
Het was een rit van ongeveer 30 km en wat je onderweg dan te zien krijgt, je gelooft je eigen ogen niet. Van de echte sloppenwijken alleen maar een glimp opgevangen, misschien gelukkig maar, want de rest was al erg genoeg. Zoveel armoede, smerigheid, chaotische drukte, en gebouwen (en mensen!) in verregaande staat van verval, had op een gegeven moment het idee dat mijn netvliezen zouden ontploffen, dat ik ze gewoon te veel aandeed.
Zo zie je onderweg bv. stukken zeil over de stoep gespannen et voila: zie daar het onderkomen van een gezin. Ik begon me al bepaalde voorstellingen over het hotel te maken, maar dat viel gelukkig erg mee.
Maar daarna kwam pas de echte schok. Na een paar uurtjes gelegen te hebben om de vermoeidheid van de vlucht een beetje te verwerken, de stad in gegaan. Had na een kwartiertje de neiging om gillend terug naar het vliegveld te rennen en het eerste vliegtuig richting Europa te nemen. Wat een gekkenhuis! Zo ontzettend veel mensen, ongeveer 387 verkopers op een vierkante meter die je allemaal tegelijk aanspreken. En dan de bedelaars die je maar niet met rust laten. En de alsmaar op achtergrond en vaak ook op de voorgrond aanwezig zijnde herrie.
Gelukkig is er het zeer luxe Taj Mahal hotel waar je de rust op kunt zoeken en een kop koffie kan drinken. Maar ook wel raar, want een grotere tegenstelling kun je eigenlijk niet vinden. In dit hotel bij iedere deur een personeelslid dat de deur voor je opent en in de toiletten iemand wiens baan bestaat uit het aangeven van handdoekjes om je handen te wassen. Een rare gewaarwording.
Nu ik het toch over toiletten heb, ik had er al rekening mee gehouden en toiletpapier uit holland meegenomen. Maar natuurlijk stond ik op een gegeven moment ook in een toilet zonder papier bij de hand te hebben. En ja, dan doe je het dus maar op de lokale manier. Daarvoor staat er een kannetje met water en met je hand maak je het dan maar op een of andere manier schoon. Weet niet of ik het op de goede manier gedaan heb, waarschijnlijk niet en zijn de sporen nog maanden op mijn hand te vinden. Maar maak je geen zorgen, je gebruikt hier daarvoor de linkerhand, dus jullie kunnen me na thuiskomst gewoon een hand geven.
Verder valt me op dat de Indiers kleine mensen zijn. In de taxi zat ik al continue met mijn hoofd tegen het dak en in het bed hoef ik me niet eens te strekken om klem te zitten tussen hoofd- en voeteneinde.
En dan, ik spring een beetje van de hak op de tak, maar tak is in dit geval wel toepasselijk, want wat ik ook nooit zal vergeten is de gigantische hoeveelheid kraaien. Ons hotel ligt in een relatief rustige buurt, maar echt rustig is het er nooit. Daar zorgen de kraaien de hele dag door voor, wat kunnen die beesten een herrie maken zeg.
Is er nog iets positiefs over Bombay te zeggen? Ja, dat we deze stad straks gaan verlaten, op weg naar het noorden, naar de Taj Mahal.
Elephanta Island is trouwens wel de moeite waard, een eiland op een uur varen van Bombay waarop in de rotsen uitgehouwen tempels te bezichtigen zijn. Alleen de koele boottocht was al een verademing na alle hitte in de stad. Op het eiland ook mijn eerste in het wilde levende aapjes gezien en de eerste loslopende koe.
En oh ja, het is wel erg leuk om 's middags een bier te drinken met een hapje erbij in Cafe Mordegan en 's avonds een grote hap met een bier in Leopold. De bieren in beide gevallen uiteraard groot. Dit voor diegenen die zo gek en eigenwijs zijn om ooit een keer naar Mumbai te gaan.

Bovenstaande op woensdag geschreven, ondertussen is het vrijdag. Woensdag vertrokken met een zeer luxe nachttrein naar Mathura en daar gisteren aangekomen. Treinkaartje voor die trein bestellen was ook heel apart. Er stonden slechts acht mensen voor ons in de rij, dus je zou denken dat is zo gepiept. Vergeet het maar, we hebben ruim 3 uur in de rij gestaan!
Vandaag doorgereist naar Agra , de plaats van de Taj Mahal en het Rode Fort. Wilden die plekken eerst vanuit Mathura als dagtrip aandoen, omdat Agra net zo'n chaotische stad als Mumbai is en ik wel behoefte aan rust had na zoveel overweldigende indrukken. Mathura is de geboorteplaats van Krishna. En gelukkig wel wat rustiger dan Mumbai , maar nog altijd erg druk en chaotisch en smerig en ook een plaats die je na een dag wel gezien hebt, dus toch maar besloten om ook in Agra te overnachten. Waren in Mathura op 2 anderen na de enige toeristen (heb er tenminste niet meer gezien) en dat is wel een aparte gewaarwording. Maar dat is niet de enige reden dat je hier ontzettend na- en aangestaard word door iedereen, dat gebeurde in Mumbai ook al, terwijl ze daar toch vaak genoeg toeristen zien. Ik voel me daar niet gemakkelijk bij, maar het zal misschien een kwestie van wennen zijn.
In Mathura ook nog via zeer levendige en kilometerslange winkelstraatjes naar de Yamuna rivier gelopen. Daar een tijd bij de Krishna Tempel gezeten, een heilige plaats, als je daar in de rivier gaat badderen dan ben je er van verzekerd dat je niet zult overlijden aan een ongeval. Zeggen ze, ik heb het maar niet uitgeprobeerd. Stel je voor dat ik zou verzuipen, dan zou ik het de Krisha-mensen wel erg moeilijk maken om dat verhaal in ere te houden....

Hier in Agra een werkelijk schitterend hotel gevonden (Tourist Rest House), stond in de Lonely Planet ook als een van de beste aangegeven. In deze zeer drukke stad op een redelijk rustige locatie gelegen en voorzien van een geweldige binnentuin waar je kunt eten en drinken. Hou het hier in ieder geval wel een tijdje uit. Daar had ik de afgelopen dagen wel een beetje mijn twijfels over, want tot nu toe heeft alles veel indruk op me gemaakt. Meestal bedoel je met indruk maken iets positiefs, maar dat hoeft dus niet altijd. het kan ook op een negatieve manier indruk maken.
Het is hier gewoon een beetje too much, te veel prikkels, te veel chaos en hectiek. Mijn zenuwen worden een beetje overvraagd. Ik ben een beetje boel overweldigd door hoe het hier is. Het is hier zo, ja hoe moet je dat zeggen, het is ..... anders. Maar dan ook compleet anders. Het gaat je voorstellingen ver te boven en is ook moeilijk te beschrijven. Vind het wel geweldig om het allemaal te beleven, maar de verhalen die je altijd hoort dat als je een keer in India geweest bent er altijd terug zult blijven komen... ik weet het nog niet. Maar goed, het is pas de eerste week. Misschien dat ik na zes weken (als ik ook de rustige gebieden van India bezocht heb) helemaal omgeturnd ben.

Morgen naar de Taj Mahal . Dat lijkt me echt geweldig. We proberen daar met zonsopkomst te zijn, dat schijnt echt een unieke ervaring te zijn. Je ziet het gebouw van wit marmer dan steeds veranderen van kleur.
Wat me verder opgevallen is:
het grote aantal mensen dat overal op straat ligt te slapen, ze ploffen gewoon ergens neer en gaan dan slapen. Dat geldt ook voor de talloze honden, die daardoor overdag lekker rustig zijn. Je hebt er geen last van. 's Avonds veranderen ze in vervaarlijk grommende monsters.
De banken hier. Ga je een traveller cheque wisselen, dan moeten er ontzettend veel formulieren ingevuld worden. En altijd komt het grote boek er aan te pas waar alles in opgeschreven wordt. Het grote boek gaat dan in een archiefkast die eruit ziet of er nog spullen van 200 jaar terug in bewaard worden. En dat gaat ook op voor al het andere dat er in die bank van binnen te zien is.

Natuurlijk valt er nog veel meer te vertellen, maar ik vind het voor nu wel even mooi geweest.
Wordt vervolgd,
Leon

terug